kǒuěrxiāngchuán

口耳相传

kǒu ěr xiāng chuán

ㄎㄡˇ ㄦˇ ㄒㄧㄤ ㄔㄨㄢˊ

口耳相傳

释义
  1. 指口头传授。 pass from mouth to mouth;
  2. 口说耳听,递相传授。
    鲁迅 《汉文学史纲要》第一篇:“口耳相传,或逮后世。”