色夷

sè yí

ㄙㄜˋ ㄧˊ

释义
  1. 和颜悦色。 with a genial smile; with a kind and pleasant countenance;
    与之论辩,言和而色夷。——宋谦《送东阳马生序》
  2. 神色平和。
    唐•韩愈 《贞曜先生墓志铭》:“先生生六七年,端序则见,长而愈騫,涵而揉之,内外完好,色夷气清,可畏而亲。”